islamitische zendelingen verspreiden het woord van Allah op de markt in Rotterdam

Bekeeractie Gestaakt

Leave a reply
Zaterdagmiddag drie uur, het is uitzonderlijk lekker weer voor het eerste weekend van april. Hoog tijd om de lente te verwelkomen door een hapje te gaan eten met z’n allen. Ik fiets richting Blaak en de weekmarkt. De zon schijnt en werkelijk overal zitten mensen. We zijn soms net duiven denk ik. Een man in – ik denk – een witte abaya praat geanimeerd met wat mensen op een bankje.

Ik rij door en zie aan de rand van de markt een grote kraam. Je kunt ‘m niet missen, hoge, rode punthoed met een enorm spandoek ervoor. Gaat bekeren nou beter als mensen je bericht wel of niet kunnen lezen, vraag ik mij af als ik de tekst bestudeer.

“Als je Islam accepteert,
verlies je Jezus niet.
Je leert de waarheid over hem.”

Ik vind ‘m wel sterk dus daar moet ik een foto van maken. Het spandoek is lekker provocerend en slim gevonden.

“Zo die staat er op.” De man in het witte gewaad ruikt kansen en snelt op me af. Hij wil een praatje met me aanknopen maar ik heb een afspraak en zeg dat ik verder moet. Zo leer je nooit wat probeert de zendeling nog. Helaas voor hem weet ik al hoe de vork in de steel zit. Jezus is in Islam de een-na-laatste profeet. De zendeling kijkt vreemd op als ik hem dat vertel. Die zag hij niet aankomen.

Als ik de foto later doorstuur met de opmerking ‘van reizen steek je nog wat op’ krijg ik een snedig antwoord: ‘ja is zeker verrijkend als je buiten de resorts komt.’

Kopfoto zelf gemaakt. Op de achtergrond zie je, licht ironisch, de Laurenskerk. En in de eeuwige bouwput aan de Maas mogen hijskranen natuurlijk niet ontbreken. Hij valt bijna weg tegen de spiegelende gevel van het NN-gebouw maar naast de kerk staat toch echt een kraan om te klussen aan weer een torenflat. Kun je volgens Hugo de Jonge nooit genoeg van hebben. Als laatste zie je op de foto een man bidden, het kleedje uitgerold onder de tent. Welkom in Rotterdam.

—

Maar geen zorgen hoor, geen gemiste kans om mij te bekeren. Kijk maar even mee in mijn boekenkast.

folder over islamMaar dat laatste boek hé, over vrouwen in Islam. Over de rol en rechten van vrouwen in het Christendom kun je ook een boekje opendoen, vraag maar aan ons Mams. Anders zou mijn grote zus nu niet twee jaar oud zijn. Naastenliefde iemand?

Bord Kralingse Plas: Rotterdam Werkt Aan Een Aantrekkelijk Leefgebied Voor Vissen

Rotterdam Werkt Aan Een Aantrekkelijk Leefgebied Voor Vissen

Leave a reply

Blub ik ben geen vis

Er zijn geen kinderen meer in de Maasstad die met honger naar bed gaan of wier ouders geen geld hebben voor een paar voetbalschoenen. Beter nog alle kinderen wonen in een huis met een fijne, hele grote tuin en mocht mamma of pappa een keer naar de tandarts moeten [of de fysiotherapeut] dan kan dat gewoon zonder dat het veel geld kost. Sterker nog, verpleegkundigen in Rotterdam verdienen [minstens] evenveel als schooljuffen en -meesters. [2] Oude mensen hoeven niet meer in de kou te zitten want de stad heeft zoveel geld dat ze het letterlijk verbrandt in de energiecentrale. Ook geen steekpartijen of bommen meer nu er genoeg politie is. En Aboutaleb is de beste burgemeester ter wereld. Einde van mijn een aprilgrap. Hoe vinden jullie hem?

Het vervolg van Raar in Roosendaal – over die mysterieuze roze cirkels op straat – moet nog even wachten. Vandaag de eerste aflevering van Raar in Rotterdam. Onlangs fietste ik door het Rotterdamse Sprookjesbos, op landkaarten [1] wordt de verzameling bomen aangeduid als het Kralingse Bos, toen ik een fascinerend bord zag.

Bord Kralingse Plas: Rotterdam Werkt Aan Een Aantrekkelijk Leefgebied Voor Vissen

“Rotterdam werkt hier aan een aantrekkelijk leefgebied voor vissen”

Oh. En ik fiets verder. En maak rechtsomkeer om nog een keer te kijken. Maar ik zie het goed. Rotterdam werkt hier aan een aantrekkelijk leefgebied voor vissen. Waar gaat dit over? Wil ik het eigenlijk wel weten? Een van mijn supertalenten is het ontdekken van samenzweringen, vooral die er niet zijn. Daarom ben ik er ook zo goed in maar hier kan ik geen enkele samenzwering in ontdekken. Dit is waanzin. De armste stad van Nederland kreeg in 2021 een geduchte schrobbering van de Verenigde Naties. “Zware kritiek VN op Rotterdams woonbeleid: ‘Sloop Tweebosbuurt in strijd met mensenrechten’” schrijft het Algemeen Dagblad. Natuurlijk reageert Rotterdam als de eerste de beste bananenrepubliek. [3] De gemeente noemt de bevindingen onjuist en onvolledig. Misschien dat ze op het stadhuis dachten dat VN voor Visnatie staat en besloten een wit voetje te halen bij de VN door vissenknuffelaars ofzo te worden. Wel een aantrekkelijke leefomgeving creeeren voor vissen terwijl in de een na de andere wijk mensen uit hun huis worden gezet in het kader van de vooruitgang is niet grappig, zelfs niet op een april.

Als de werkzaamheden over een maand zijn afgerond, wordt de officiele opening van het visparadijs muzikaal omlijst door K3. Helaas alleen voor genodigden. Gewone mensen en de Verenigde Naties niet welkom. Of de burgemeester aanwezig is weet niemand. Grote kans dat die weer in het buitenland zit, hengelend naar een nieuwe functie. Blub, zou Aboutaleb’s sterrenbeeld toevallig vis zijn?

—

[1] Ja, jeugd van tegenwoordig een landkaart is Google Maps met heel veel inkt en zonder batterijen. Heeft trouwens ook een ingebouwde IQ-test. Kun jij de kaart goed terug opvouwen?

[2] En alle kinderen kunnen als ze van de basisschool afkomen goed lezen, schrijven én rekenen. Beter wordt het niet.

[3] Mensenrechten zijn bedoeld om andere landen op te wijzen, niet om zelf op gewezen te worden, ja toch?

Dingen Die School Je Nooit Af Mag Leren

Leave a reply

Spontaniteit bijvoorbeeld

[En huppelen]

De superlieve, enigszins verlegen kleine is vandaag zeven jaar geworden. Meester Gert-Jan moet wat op de kaart schrijven. Nou, moeten, dolgraag. Terwijl ik naar haar prachtige paarse jurk kijk, vraag ik welke kleur stift ik zal gebruiken. Bijzondere dag, ik mag zelf kiezen. Die roze met glittertjes is wel mooi. Nee GJ, dat is paars jij suffe appelflap. Gelukkig converseren de drie dametjes in dop en de lokale k(l)usjesman op niveau. GJ is er even bij gaan zitten. De bijbehorende sticker wordt wat lastiger. Het zijn afkrasstickers en die zien er voor gebruik allemaal even grijs uit. De secondant heeft drie velletjes met stickers. Gelukkig houdt ze die ondersteboven. Honden, katten en paarden staat op alle drie gedrukt en ik vraag waar de jarige het meest van houdt. Katten.

Secondant nummer twee roept dat haar broer een kat heeft. Een hele vieze die ook wel een beetje heel erg lief is . Een poes die windjes laat. Bah roepen ze gierend terwijl ze als volleerde jongedames wegrennen weg. OK, ik krijg nog net een bonbon en zwaai ze uit maar een kat die prietsjes laat, bah. Je moet het niet moeilijker maken dan het is. Meer reden heb je niet nodig om tijdens de les met je beste vriendinnen gillend door school te rennen.

Gang? Het is meer een lange kapstok met loopruimte in het midden. OK bij de kleuters wat minder want waarom zou je een haakje voor je jas gebruiken, maar het idee is daar. Net vijf minuten rustig aan het werk als een onjarig meisje pardoes in de lege hal op de grond gaat zitten. Ze luistert aandachtig en roept me dan. Je kunt de andere kinderen namelijk vanaf hier horen terwijl ze toch heel ver weg zijn. Fascinerend besluiten we en ze loopt weg. Jullie raden nooit wie tien minuten later weer voor mijn neus staat. Oeps, vergeten, ik ben mijn tas zocht kwijt maar hier is ie niet. Nou moet ik naar boven [zucht] zegt het kleine straaljagertje. Het is maar goed dat school slechts twee bouwlagen heeft anders was mevrouw F16 nu al op verdieping 100.

Als ik zeg tien minuten later, dan weten jullie het wel, hé. Natuurlijk kom ik de jarige tegen als om drie uur de bel gaat. Ze lijkt wel te zweven. Iemand heeft duidelijk een hele fijne verjaardag en ik wens haar nog een keer een extra fijne. Ze straalt.

Voor mijn gevoel mist hier wat. En zeg nou geen houten hijskranen want kleine meisjes worden groot. In het bouwtechnisch ABC komt heimachine voor hijskraan. Toevallig wel.

Voor mijn gevoel mist hier wat. En zeg nou geen houten hijskranen want kleine meisjes worden groot. En in het bouwtechnisch ABC komt heimachine voor hijskraan. Toevallig wel.

Weer tien minuten later, ja nu hebben jullie gelijk. Juffrouw Straaljager is terug. Had haar niet gezien en ze zegt letterlijk: daar ben ik weer. Blije glimlach alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ze is al tijden, ruwweg sinds het einde van de gymles, op zoek naar haar tas. Hij hangt duidelijk niet aan de kapstok en zoef daar gaat ze weer, vrolijk zwaaiend. School als lange dubbeldekkergang van twee verdiepingen is eigenlijk altijd spitsroeden lopen. Daar komt mijn andere vriendin, ook al zo’n poepie. Ik schat haar een jaar of vier. Altijd blij om mij te zien – en ik haar. Helaas heb ik de juf al een paar keer moeten vragen om Poepie aan haar stoel vast te plakken. Anders komt mijn werk niet af. De kleine rent pardoes de klas uit als ze me ziet om vervolgens als het even kan in mijn boormachine te kruipen. Vandaag hangt ze in plaats daarvan gezellig aan mijn been en heeft eigenlijk geen zin in het lekkere, verse fruithapje van de naschoolse opvang. Met een beetje aanmoediging lukt het en als ik even later terugloop zie ik haar genieten van de verse meloen. Ze wil naar me toerennen, maar helaas. De juf heeft haar met opzet midden tussen de andere kinderen op de lange bank gezet. Beetje lastig. Dan maar zwaaien met mijn meloen. Geen probleem, ik hoef het niet op te ruimen.

Ondanks die doldwaze avonturen lukt het me om nog een paar dingen te doen. Zoals glimlachen, veel glimlachen. Op de een of andere manier lukt me dat vandaag geweldig. Weet je wie ook glimlacht? Ja ze is er weer, de jonge pilote. Als school nou eens een paar houten hijskranen voor de meisjes koopt, dan wordt de kans dat ze later zelf kan kiezen wat ze wil een stuk groter.

Zes jaar en een en al branie, prachtig. Mocht ze ooit jachtvlieger worden, is het maar te hopen dat ze haar toestel niet verkeerd parkeert en kwijtraakt. Die sporttas, die al sinds het einde van de gymles kwijt is, kan ze maar niet vinden. Gymles, omkleden, ik heb werkelijk geen idee wat er in de hoofden van de jeugd van vandaag omgaat. En dat hou ik graag zo. Achteraf denk ik dat ze toch iets eerder in de kleedkamer had moeten kijken. Bedoel: in school is er een wolkenloze hemel dus verdwalen kun je niet. Of speelt ze misschien op jonge leeftijd al een ragfijn spel zodat ze als een turbo door school kan rennen. In dat geval gaat ze het nog ver schoppen. Anders ook wel hoor. Het is onmogelijk niet blij te worden van die triomfantelijke glimlach en dan nog zo’n leuke rugzak ook. Ik vertel hoe mooi ik haar tas vind. Ineens rent ze op me af en geeft me een knuffel. Ze loopt weg en ik roep veel plezier thuis. Nee, ik ga naar de naschoolse opvang. Niet dat ze ooit aankomt daar ergens halverwege de gang, want juffrouw F16 gooit de turbo vol open. Die is inmiddels ruim voorbij Antarctica overpeins ik terwijl ik opruim. Laten we maar hopen dat de aarde inderdaad niet plat is anders wordt het een gevalletje oeps.

Nog een laatste keer spitsroeden lopen op weg naar de uitgang. Meester Gert-Jan is een enorme kluns. Vanmiddag sprak ik met een meisje dat een prachtige trui met honden aanhad. Of waren het katten? Nee, dat zijn olifanten jij gekkie. Ze zwaait driftig naar me en zegt nog even hallo voor ik de deur uitloop. Heerlijk die lente. Zes uur geweest en het is nog licht. Een klein meisje dat bij de glijbaan staat vraagt me of ik weet wat zij gaat eten. Kom op zeg. Nee natuurlijk niet, ben je simpel ofzo. Hoe moet ik dat nou weten. Jij bent trouwens veel te jong om in de keuken te staan. Kinderarbeid bij de supermarkt mag al [pas] vanaf je 13e. Hou me nou niet voor de gek en stop met die onzinnige vragen wijsneus.

Zie jij ergens houten hijskranen? Ik ook niet niet. Q.E.D. [Is trouwens een heimachine, een schroefheimachine. Als ik ingenieur was, kon ik het je uitleggen.]

Zie jij ergens houten hijskranen? Ik ook niet niet. Q.E.D. [Is trouwens een heimachine, een schroefheimachine. Als ik ingenieur was, kon ik je het verschil uitleggen.]

“Nee lieverd, wat eten jullie straks?” De manier waarop de vijfjarige het vertelt is zo allesomvattend dat een recept voor een gebakken ei langer wordt dan de bijbel. En we zijn pas bij dat platte ding, later blijkt het een pita broodje te zijn en wat sla. En dan moet het de oven in. Nee, wacht die sla komt later pas ofzo. Mam staat er naast maar heeft zoveel lol dat ik me bezorgd afvraag of ze niet veilger na een fles wijn haar kroost thuisbrengt dan met die onuitwisbare lachstuip. Ik vertel het juffie dat ik ook naar huis ga om te eten en zeg dag. Er worden nieuwe lokalen gebouwd op school en de fietsen staan overal geparkeerd. De mijne onder een boom, mooie kans om wat stokjes in het slot te douwen. Aan beide zijden, je doet het tenslotte goed als lagere schoolleerling of niet. Ik kan er alleen maar om lachen en loop terug voor wat gereedschap. Oh dat is erg ropen de juffen in koor als ik weer binnenkom. Nee, hoezo, helemaal niet. Waar maak je je druk over. Gelukkig zijn kinderen in de onderbouw snel tevreden want de stokjes gaan er vlot uit en mijn slot klikt zonder moeite open. Zo’n zalige lenteavond en wat een heerlijke dag mijmer ik onderweg naar huis. Hmmm, waarom stoppen bij houten hijskranen, misschien moeten we ook maar meteen houten takelwagens voor de meisjes regelen. Komt altijd van pas. Bijvoorbeeld als GJ’s stalen ros niet wil.

Ook vandaag ben ik weer de enige man op school – en de enige die zich druk maakt over houten hijskranen voor de meisjes. Hoe kan dat? Omdat ik niet naar de Pabo ben geweest?

“Mannen worden niet als man geboren. Ze worden het.”
– Desiderius Erasmus, Nederlands humanist

—

[1] Trouwens, hoeveel houten hijskranen kun je voor 647.000 euro kopen? Nee, geen roze, retorische vraag. Wat een flauwekul. Mijn klusschool valt onder de Rotterdamse Vereniging voor Katholiek Onderwijs (RVKO). Een jaar of tien geleden kochten ze hun eigen lerarenopleiding. Niet mijn woorden maar van het Algemeen Dagblad. “Rotterdamse basisscholen mogen Pabo kopen.” [2]

“De RVKO heeft een achtergestelde lening verstrekt aan Stichting Thomas More Hogeschool. Op de lening rust geen rente- en aflossingsverplichting. [RVKO jaarverslag 2022]

De accountantistische blabla die volgt, telt niet.

“De lening wordt gewaardeerd tegen de reële waarde, in dit geval de contante waarde tegen een rentepercentage van 15% per jaar en een looptijd van 20 jaar.” [RVKO jaarverslag 2022]

De reële waarde is “zero points”, nul, niks en noppes.

De Thomas More Pabo in haar jaarverslag 2022 over de lening:

“Op de door de RVKO verstrekte achtergestelde lening rust geen rente- en aflossingsverplichting.” [Thomas More jaarverslag 2022]

Eigenlijk hoef je niet verder te lezen want wie geeft gratis geld terug als het niet hoeft? Ja, ik weet het als je het teruggeeft is het niet meer gratis, dan is het niks.

“Rentebetalingen en aflossingen met betrekking tot deze lening kunnen uitsluitend plaatsvinden indien het bestuur van Thomas More Hogeschool daartoe positief besluit en de hoogte van het eigen vermogen, de liquiditeit en solvabiliteit van Stichting Thomas More Hogeschool blijven voldoen aan de daaraan gestelde eisen.” [Thomas More jaarverslag 2022]

Maar wat nou als de bovenbaas van de RVKO ook de bobo van de Thomas More Pabo is? En toevallig is dat zo. Best wel druk. De voorzitter van de Raad van Bestuur had een van die twee functies ook kunnen overlaten aan een vrouw, een ingenieur [ir.] bijvoorbeeld die verstand heeft van wat jonge meisjes echt nodig hebben op school. Niks geen kunst en cultuur, da’s meer iets voor de Taliban. [3] Houten hijskranen! Zou op de Pabo ook geen gek idee zijn, kun je meteen de rekentoets afschaffen.

[2] Het Algemeen Dagblad is niet mijn favoriete krant maar dit stellen ze toch heel goed.

[3] Kunst en cultuur? Kan de Taliban mooi weer spelen door te zeggen, kijk bij ons mogen de vrouwen ook naar school.

[4] Terug naar het begin. Een en een is twee. Wat zou school je ook echt nooit af mogen leren?

[5] Kom op, je kunt het. Zeg het maar. [6]

[6] Hoor ik daar iets, een -iek? Nee, niet liefde voor muziek, dat is mijn culturele molensteen.

Roosendaal’s Pijnlijke Internetpuzzel

Leave a reply

Is de Brabantse gemeente digitaal democratisch bezig [nee/nee]*

Raar in Roosendaal gaat verder. Online contact met de gemeente kan pas nadat je een internetpuzzel oplost. Onmogelijk voor sommigen.

Opgegroeid in het Brabantse plaatsje Roosendaal, ontsnap ik op mijn 18e. Mijn familie moet ik achterlaten. De prijs die je daarvoor betaalt is dat als je teruggaat je af en toe wat ontwikkelingswerk moet doen. Niet erg succesvol trouwens. Zes maanden geleden schreef ik over een verkeerd geparkeerde auto die langzaam aan het wortelschieten is. Toen al twee jaar niet van zijn plaats geweest, verandert het voertuig langzaam in een boom of struik. Nee, geen wandelende. Ontwikkelingswerk is duidelijk lastiger dan ik denk want hij staat er nog steeds. Kostte trouwens aardig wat moeite om de gemeente te bereiken. Doodsbang als men is voor een vervuilde mailbox, werpt Roosendaal een digitale barricade op om het burgers moeilijk te maken de gemeente te bereiken. Zoiets heet een captcha, een internetpuzzel, bedoeld om te beoordelen of iemand mens of computer is. Jammer dat veel mensen niet verder geraken dan de puzzel en het vervolgens opgeven. Ook zo kun je de werkdruk voor ambtenaren verlagen. Gelukkig heb ik overal een mening over en die deel ik graag. Was jullie vast nog niet opgevallen.

“NB, ik had eerst het webformulier ingevuld maar dat eindigt met een captcha. Schaam je gemeente Roosendaal. Onverantwoord.”

“Tenslotte delen wij u mede, dat uw opmerking over het krijgen van een reactietest (captcha code) bij het invullen van het webformulier, is doorgegeven aan ons team Communicatie. Er wordt hierover nog contact met u opgenomen.”

Een week later krijg ik een mail van de adviseur online dienstverlening:

“Vorige week heeft u een melding gedaan bij mijn collega’s, in deze melding maakte u ook een opmerking over de captcha aan het einde van het online meldingsformulier. Hierbij wil ik kort reageren op uw klacht hierover.”

“Wij gebruiken een captcha om te voorkomen dat de online formulieren die zonder login te bereiken zijn, ten prooi vallen aan bots die deze formulieren automatisch invullen. Wel ben ik persoonlijk van mening dat deze oplossing niet de schoonheidsprijs verdient. Een captcha is slecht voor gebruiksvriendelijkheid, maar ook voor privacy omdat er data naar Google gaat. We gaan dus nadenken of er geen andere (betere) optie voorhanden is.”

“Tot slot ben ik benieuwd wat uw grootste klacht over (deze) captcha is. Zo begrijp ik beter waar u tegenaan loopt en kan ik dit meenemen.”

Wie A zegt, moet ook B zeggen dus daar gaan we. [licht aangepast voor leesbaarheid]

“Captcha’s sluiten mensen uit. Van een gemeente mag je verwachten dat zij hun publieke taak zo invullen dat er geen drempel voor burgers is, ook als het een extra inspanning vereist van het lokale ambtelijke apparaat. [1]

Ik lees dat het ook uw voorkeur niet heeft. Wanneer je als overheidsorganisatie tot zo’n maatregel overgaat moet wat mij betreft dat een keuze zijn van de gemeenteraad. Zij zouden dus moeten stemmen of men het wel of niet acceptabel vind om op efficiencygronden burgers uit te sluiten en zo ja onder welke voorwaarden. En dan het raadsverslag op de website publiceren natuurlijk.

Overigens zijn ik en anderen al een tijd met die auto bezig. Heb er email-contact over gehad met de verhuurder, geen captcha. Het meldformulier van de politie bevat ook geen captcha. Uiteindelijk de gemeente Roosendaal bereikt via het algemene contactformulier op de voorpagina van de gemeentewebsite. En je raad het al, geen captcha.

https://roosendaal.nl/contactformulier/formulier

Schandalige keuze van de gemeente Roosendaal lijkt me niet overdreven om te stellen. En de dader ligt op het kerkhof. Of men weet gewoon niet waarover men praat zoals Cees Lok, destijds wethouder Economie. “Voor de particulieren en bedrijven in het stadsgebied van Roosendaal, is het belangrijk dat ook zij de snelle verbinding via glasvezel krijgen. Het is te verwachten dat thuis straks een belangrijke werkplek gaat worden.” Voor thuiswerken heb je echt geen glasvezel nodig. En de agressieve, intimiderende manier waarop oudere mensen worden aangesproken om toch maar glasvezel te nemen, is ongehoord. Open Dutch Fiber is gewoon een bedrijfsnaam, met T-Mobile [Odido] als eigen voorkeurspartner, niet een stichting die het algemeen belang dient.

En wat Google betreft, het is niet ethisch aanvaardbaar dat burgers gedwongen worden gratis voor een buitenlands bedrijf te werken – want dat is de eerste generaties captcha’s invullen zoals voor project Gutenberg waarbij boeken digitaal ingescand werden – of helpen AI te trainen. Vervolgens wordt ChatGTP ingezet om computers te leren makkelijker captchas op te lossen. Zoiets heet een spiraalredenering, geen cirkelargument. En nee, het pasjesysteem voor afval dat de gemeente Roosendaal hanteert is geen circulair systeem als mensen hun vuilnis dan maar op straat gooien.

Heeft vermoedelijk geen enkele zin om aan burgemeester en wethouders te vragen, die weten toch niet van de hoed en de rand. [Denk overigens wel dat die verlaten auto per direct was weggesleept als hij bij de wethouder voor de deur had gestaan.]

Computers zijn inmiddels zo goed in captchas dat ze een hoger slagingspercentage hebben bij het oplossen dan mensen. Als oplossing heeft Google de derde generatie die zonder dat je het weet een profiel van je aanleggen en op basis daarvan bepalen of je waarschijnlijk mens bent. Dat is die rare captcha waar je alleen het vakje ‘ ik ben mens’hoeft aan te vinken. Maar dat werkt eigenlijk alleen als Google precies weet dat jij Sjonnie of Anita bent. “Google is essentially “identifying whether or not someone is a human by figuring out precisely which human they are.”” [Google bepaalt of je wel of geen mens bent door exact te weten wie je bent.] ‘Wat moet, dat moet’ hoor ik Google al kwijlend verklaren. Benieuwd wanneer we op het punt komen dat de Autoriteit Persoonsgegevens eindelijk ingrijpt.

Overigens belandde het antwoord van de gemeente in mijn spamfolder. Om die te lezen moet ik via de webmail inloggen bij mijn mailprovider. Dat lukt na zeven[!] captchas. De humor ligt op straat. Ja, precies daar waar die auto ook al jaren staat.

Mijn grootste bezwaar in een land met 2.5 miljoen functioneel analfabeten – pijnlijke term in dit opzicht – en nog veel meer digibeten, denk oud VVD-wethouder Cees Lok, is dat je als overheid zo min mogelijk drempels moet opwerpen. Al doe je het maar om je eigen mensen tegen zichzelf te beschermen. Dat dus.”

Amen. Een beetje medelijden met de adviseur online dienstverlening heb ik wel. Hoe peuter je de lokale politiek nou aan het verstand dat het anders moet? Om te zien of het gelukt is, zou ik eigenlijk nog een keer melding moeten maken van dat zwarte autootje bij Pap voor de deur. Gewoon het digitale formulier invullen en kijken of ik op een captcha stuit. Heeft het zin? Wat heeft zin? Ontwikkelingssamenwerking natuurlijk, niet de melding over die auto. Tijdje geleden kwam ik bij ons Paps voor de deur twee BOA’s tegen en even met ze gepraat. [3] Als iemand nou de raampjes van de auto per ongeluk intikt, [5] wordt ie dan wel weggesleept? Dat is niet voldoende reden meneer.

—

[1] “Omdat captcha’s dikwijls gebruikt worden bij inschrijvingsprocessen (bijvoorbeeld bij Outlook.com, eBay en Yahoo!), wordt de toegang tot deze diensten volledig belemmerd. Het is echter soms mogelijk de captcha te laten voorlezen, zodat een blinde of slechtziende gebruiker deze dan toch kan intoetsen.

In het document “Inaccessibility of Visually-Oriented Anti-Robot Tests”[1] schetst het W3C een aantal door captcha’s veroorzaakte toegankelijkheidsproblemen.” – Wikipedia.

[2] Als je een lokale wethouder hebt die het propagandapraatje van de kabelboer dat sneller internet altijd beter is, napapegaait of een gemeentebestuur vol digibeten die geloven dat Google een goedaardig, betrouwbaar bedrijf is, kun je de hoop beter opgeven.

Zou oud-VVD wethouder Economie Cees Lok het snappen als je uitlegt dat door burgers te dwingen gratis en verplicht een captcha in te vullen om zo een bijdrage te leveren aan het verbeteren van het Amerikaanse Google Maps en daarmee stukje bij beetje het Nederlandse digitale kaartenbedrijf Tom Tom om zeep helpen? Een beetje VVD’er zou allang Kamervragen hebben gesteld. [Als hij/zij weet hoe de vork in de steel zit.]

[3] Verhaal van de verlaten auto wordt nog gekker. En naar waarheid opgetekend. Ik wijs de BOA’s een andere auto aan even verderop die ook aan het verpieteren is. Die staat daar al een tijdje, zou alles goed zijn met de eigenaar. In Rotterdam is het al een paar keer gebeurd dat mensen jarenlang doodliggen in huis. Dat vertel ik en er wordt driftig gecommuniceerd met de centrale. De eigenaar woont in dezelfde flat als Pap. Wat nou? Misschien even aanbellen suggereer ik. Da’s een goed idee maar kent u iemand waar we even kunnen aanbellen zodat we naar binnenkunnen? Pap is een mogelijkheid maar ik heb ook de sleutel en doe de portiekdeur open. Terwijl de BOA’s naar boven gaan, blijf ik verbijsterd achter. Waarom op het bellentableau niet eerst het huisnummer proberen dat je moet hebben? Bovenste beste lui hoor die twee gasten, aardig sympathiek en vriendelijk maar geef mij maar de politie. Nu snap je waarom. [4]

[4] Ken je die mop al van de BOA die aan het digitale loket van de gemeente Roosendaal komt en een Captcha moet oplossen voor de mop verder gaat? Ik ook niet, de BOA komt niet door de Captcha heen. En hij is niet de enige.

[5] Per ongeluk autoraampje ingetikt? Gewoon AI [kunstmatige intelligentie] de schuld geven.

[6] Rond de tijd dat ik vorig jaar met mijn nichtje naar de film Barbie ging, verschenen er ineens mysterieuze roze cirkels op het stationsplein. Waar dat voor is ontdek je in de volgende aflevering van Raar in Roosendaal. Je gelooft het niet.

Gelukkig Met Een Gebruikte Werkbank

Leave a reply

GJ krijgt een nieuw maatje

Vast wel eens verteld over de kleinzoon van mijn buurvrouw die van klussen houdt. Jongeman is inmiddels 13 jaar en onstopbaar. “Ik wil ook een frees.” Laat GJ nou net een grabbelbak hebben waar die niet in ligt. Vanwege de hoogte. Mijn eerste bovenfrees, lang geleden gekocht bij supermarkt Aldi. En ja, voor je eerste bovenfrees is het een uitstekend apparaat. Heb ‘m al vaker gereedschap uit de grabbelbak gegeven. En soms duiken we samen de kelder in om wat te rommelen. Zegt ie dat zijn kruiskopbitje kwijt is. Vast niet toevallig nadat hij mijn voorraad heeft gezien.

“Wat mis je nog meer?” Hij is dan nog 12 maar bijna is de grote dag. Op je dertiende mag je van ome Mark Rutte voor bijna niets gaan werken bij Albert Heijn. Als je mij vraagt wat Mark Rutte’s grootste contributie aan het Nederland van morgen is, roep ik “herinvoering van de kinderarbeid.” Nee lieve kijkbuiskinderen, niet herinnering – die heeft Mark R. niet – maar herinvoering. Dankzij onze demissionair premier leven we in een heilstaat waar 16-jarige vakkenvullers te duur zijn. Liever iemand van 13. En maar kritiek hebben op andere landen. Daarom hebben kleinzoon en ik samen grondig onderzocht wat verder ontbreekt en of ik het kan aanvullen. Ook ik was ooit 13 en vond Pap’s gereedschap prachtig. Herinner me nog het decoupeerzaagopzetstuk voor de boormachine. In het bijzonder geschikt voor mensen met vier handen. Verder was vroeger alles beter, vooral werkbanken. [1]

Buuv’s kleinzoon gaat, voorzien van een grote glimlach, stapels bitjes en een bovenfrees naar huis. Tweedehands is zo gek nog niet. Mijn persoonlijke mening is dat goed [hand]-gereedschap minstens drie generaties meegaat als het niet meer is. Voordat ik iets weggeef, kijk ik het na. Alles is gebruikt maar ook heel en goed-werkend. Hetzelfde geldt voor Marktplaats. De advertentiesite lijkt verdeeld in twee kampen, de serieuzen en de spoken. Waarom mijn mede-serieuzen maar blijven herhalen dat ze alleen serieuze reacties willen, is een raadsel dat nooit opgelost wordt. Gewoon negeren. Mijn ervaringen op Marktplaats zijn eigenlijk bijna altijd positief. Zelf ben ik ook niet blij als ik iets anders krijg dan de advertentie zegt. Op mijn beurt vind ik het belangrijk om een zo duidelijk en helder mogelijke advertentie te plaatsen. Ik zeg er ook altijd bij: liefst ophalen. Gaat niet altijd als je in Groningen woont maar als je dan een blij bericht krijgt dat iets heel is aangekomen en de ontvanger blij is en je complimenteert met de zorgvuldige verpakking is dat fijn. Ongetwijfeld vinden mensen mij naief, maar voor GJ is het belangrijk. Als ik iets op Marktplaats aanbied, doe ik er zoveel mogelijk foto’s bij met de aanmoediging om mij vooral te mailen voor dezelfde foto’s in een hogere resolutie. En extra foto’s zijn zo gemaakt. Is er iet kapot dan meld ik het, zelfde als ik niet goed weet hoe iets werkt. Mail en vraag is mijn motto. Het blijft naief, geef ik grif toe. Maar niet vaak.

workmate 07
workmate 06
workmate 04
workmate 03
workmate 07 workmate 06 workmate 04 workmate 03

Vroeger was alles beter, OK, misschien niet het decoupeerzaagopzetstuk voor de boormachine, maar wel de Workmate. In 2015 veel verbrand maar niets van ook maar enige waarde kwijtgeraakt. Net niet, alleen een hoop gereedschap. Dat kun je vervangen. Wat je lief hebt nooit. Bezig bij mijn oudste petekind die zwanger was. Ze heeft nog drie weken te gaan. Huisje bijna klaar dan brandt het af. Acht jaar later blaken dochter en moeder van gezondheid. De rest is, zoals ze zeggen, oud ijzer. De Workmate stond in een hoekje toen het gebeurde. Weggooien of meenemen. Iedere keer als ik het bankje openklap, herinneren paarse spetters mij aan wat wel en niet telt. Totaal zinloos overigens. En als ik de Workmate dan weer opklap, zit er nog steed roet aan de onderkant. Bijzaak. Alles in het leven is een keuze, zeker die tussen hoofd- en bijzaken.

Plastic lost op bij verbranding. Daarbij komen zuren vrij die het metaal aantasten. Een paar jaar na de brand, gaat het echt niet meer. Qua kwaliteit is mijn 2011 Workmate een twijfelgeval vanaf de geboorte. De jongere telgen zijn nog veel zwakker. Ons Pap had niet alleen electrisch gereedschap maar ook een vroeger-was-alles-beter Workmate die tegen een stootje kan. Geen idee waar die is gebleven maar we weten allemaal dat Marktplaats je vriend is. Voor het zover is, eerst even wat onderzoek. Wat blijkt? Er zijn zelfs verzamelaars van Workmates. Die wonen allemaal in grote huizen. En iemand die een website onderhoudt met alle modellen chronologisch en naar continent gerangschikt. Geen idee of hij ook in een groot huis woont of een loods. Maar verder, doe waar je blij van wordt. Zouden meer mensen moeten doen. Het helpt in ieder geval bij mijn zoektocht op Marktplaats. Ik weet wat ik wil, een Workmate met een stevig aluminium H-frame. Uit kostenoogpunt is Black & Decker daar een paar decennia geleden van afgestapt, een van de redenen waarom mijn 2011 model zo wankelt. Niet dat de brand helpt maar het enige wat telt zijn de mensen van wie je houdt. Onbetaalbaar versus waardeloos.

Je werkbank in brand steken is niet verstandig. Hem in de regen laten staan evenmin. Sinds de jaren tachtig is er gelukkig geen zure regen meer, maar toch. Roest roest en de meeste oude beestjes op Marktplaats zien er niet uit. Dan zie ik een keurige exemplaar, zoeens als van bij ons thuis vroeger. Kosten 35 euro. Navraag gedaan en de verkoper wil best verzenden. Gaat 25 euro kosten. Prima, nog steeds een koopje. We komen tot een deal en ik krijg een betaalverzoek. Totaal 49 euro en wat muntjes. Keurige verkoper die zegt dat het verzenden goedkoper is dan hem verteld was. Zo zijn 99 van mijn 100 ervaringen op Marktplaats. Als ik aan de andere kant sta, wil ik zeker niet onderdoen voor die verkopers. Adel verplicht is overdreven maar wel zoiets. Al is het alleen maar om ervoor te zorgen dat je een jochie van 13, die voor twee euro per week vakken vult bij de supermarkt, stuurt wat je zegt. Grote mensen zorgen voor kleine mensen en daarmee basta.

Gelukkig is het leven vol verrassingen en een paar dagen later belt de post aan met mijn pakket. Briljanter wordt het niet. Als een Workmate hier niet tegen kan, heeft het leven geen zin meer. Meters doorzichtig plastic houden de onderdelen van het werkbankje keurig gevangen. Meest fantastische pakket wat ik ooit ontvangen heb. De Workmate is minimaal 40 jaar oud maar in uitstekende conditie. Beter dan dat zelfs want de eigenaar heeft onderin een restje hout gelegd als plank. Had ik zelf kunnen verzinnen, maar ja die verderlichte haarkleur bij mijn geboorte hé. Ook dat blijft tijdens het transport op zijn plaats, net als de plastic klemmen. Beter dan briljant gewoon en GJ is superblij. Voor vijf tientjes een 50 jaar oude Workmate die beter is dan welkeender ik vandaag in de winkel kan kopen. Alleen al de aankomst, gewikkeld in plastic is zijn gewicht in goud waard. Niet alleen ben ik de verkopers dankbaar dat ze de Workmate willen opsturen, het geniale concept om iets dat tegen een stootje moet kunnen in plastic te wikkelen is exceptioneel. Als je al dacht dat een kinderhand gauw gevuld is, let dan vooral niet op mij. GJ is zo in de wolken dat hij zeker weet dat de kwaliteit van de vers aangekomen, vier tot vijf decennia oude, Workmate beter is dan zijn schamele 2011 modelletje. Hoe dan? Het gewicht natuurlijk. Duurt wat nachtjes voor de euforie zakt en ik realiseer dat die zelfgemaakte planken onderin ook meetellen. Jullie weten dat ik altijd eerlijk probeer te zijn. Hoe vaak heb ik al niet gezegd dat ik blond geboren ben? Daarom dus. Maar ik heb wel gelijk.

Heb de verkoper een paar foto’s gestuurd van beide werkbanken naast elkaar. Da’s toch gewoon leuk. Zaken zijn zaken, maar waarom niet prettig handelen? De verkoper waardeert het duidelijk.

Een paar dagen later sta ik buiten wat te prutsen. Blij ja, maar niet glimmend van trots. Al zou het wel zo zijn, geen van mijn buren begrijpt of waardeert het. En als ik niet Facebook zit, waarom dan wel opscheppen op de stoeprand? Ik bedoel maar. Kleinzoon komt langs op de fiets. Hij is een van de weinigen die snapt dat ik een zeer schoon exemplaar werkbank heb gescoord. Helaas is dat zelfs tweedehands – en met een loonsverhoging van 10, 20 of 30 procent – voor een 13-jarige ruim boven budget. Overigens heeft hij niets te klagen hoor. Van zijn zakgeld een ander merk werkbank gekocht. Meteen raakte een van de hendeltjes kwijt. Gelukkig heeft hij inmiddels de kop van het tolletje dat ik hem gegeven heb, wel teruggevonden. “Best handig” zegt hij met een grote grijns. Mee eens en laat ik nou net wat hendeltjes ergens af hebben geschroefd. Als ze passen, neem maar mee. Anders wil ik ze terug. Zeg alvast maar sayonara.

Een tijdje geleden appte zijn tante me namens hem hoe die bovenfrees precies werkt. Hij weet het wel, maar toch. Vroeger was alles beter behalve handleidingen zoeken op internet. Wat leren 13-jarigen tegenwoordig nog op school? In ieder geval niet rekenen als ik het nieuws zo eens hoor. Anders gingen ze vast niet voor een grijpstuiver werken bij Albert Heijn. Gevonden en doorgestuurd met de dringende boodschap samen toch maar eens een keer te oefenen en ontdekken. Tien vingers hebben en houden is best wel fijn.

Een volwassen vent die blij is met een gebruikte werkbank via internet, is dat niet wat overdreven? Nee, wedden dat mensen jaloers worden als ze beseffen dat geluk gemakkelijk is? En anders wacht maar tot ze vragen of ik even tijd heb. “Schrijf eerst maar eens drie kantjes over de voor en nadelen van het model Workmate uit 1999 gij ongelovige.”

—

[1] Wel blijven opletten hé. Vroeger was alles beter behalve de jeugd van tegenwoordig.

vlaggen Post NL en Gamma op posium

Gamma Wordt Postkantoor

Leave a reply

Gek is Gamma ook maar niet op klanten

Het laatste verhaal [deel vijf] over de waanzin die bouwmarkt Gamma heet, dateert al weer van een paar jaar terug. Niet dat het beter is geworden ondertussen maar wat me van het weekend is overkomen, zo bizar dat ik het wel moet delen.

Nadat Napoleon zijn Waterloo vond, besloot het Congres van Wenen tot de oprichting van het Koninkrijk der Nederlanden. Niet iedereen was het eens met de rood-wit-blauwe vlag. Sommigen zagen meer in de combinatie oranje-banje-bleu. Scheelt weer de kosten van een aparte wimpel. Iedereen weet dat wij Nederlanders van goedkoop houden. Toen de electrificatie de kop op stak, besloten de meeste landen om stekkers met drie poten – de extra pin is aarding voor de veiligheid. Onzin, twee gaat ook prima dacht Nederland. Soms is goedkoop duurkoop. Gamma is altijd duur maar nu hebben ze het definitief verpest. Nee, niet de meestal matige kwaliteit – liever geen onderdelen voor een elektrische installatie van Gamma – maar door de blauw-oranje combinatie.

Komt een man bij de Gamma. Nee, niet voor worteltjestaart, alhoewel die ook oranje is. Vermiljoenkleurige worteltjestaart is de lekkerste. Ach, wat doet het er eigenlijk ook toe? Die anonieme me-neer loopt naar binnen. De entree is verbouwd. De servicebalie zat vroeger aan de zijkant. Inmiddels is die samengevoegd met het kassablok, lekker open en modern en erg in je gezicht. Me-neer haalt een rolletje schuurpapier en vliedt zich naar de kassa. Geen personeel bij kassa een. Kassa twee bestaat niet. Aan de voorzijde van het magische servicevierkant staat een enorme bups mensen – en twee stuks personeel. Gamma verkoopt veel ondeugdelijk spul maar zo erg is het nou ook weer niet. En waarom moeten retouren gewogen worden. Om te kijken of iemand drie spijkers heeft gepikt uit een pak van duizend stuks? Maar de huiskleur van Gamma is toch blauw? Waarom zijn de weegschalen dan oranje?

Wacht, ik weet het. Da’s de verhuurafdeling. Gamma werkt samen met Rentpartner, ook oranje huiskleur. Voor 7,20 per vier uur kun je al een grondboor huren. Of je koopt er een bij Gamma voor 19 euro. Vast niet dezelfde kwaliteit maar goed. Maar die weegschalen hé. Misschien om ze na te wegen of je het gebruikte gereedschap wel goed schoon retour brengt? Ondertussen sta ik – een betalende klant [een theoretische, toekomstige gebeurtenis] al een paar minuten op een kassamedewerker te wachten. Bij kassa een, de enige die ze hebben. Dan zie ik in een andere hoek van het betaal-bestel-oranje vierkant een andere medewerker driftig dingen doen. Dat blijkt de verhuurmedewerker te zijn. Iemand die toevallig zijn diploma kassamedewerker heeft en zijn of haar vaardigheden wil showen, denk ik ondertussen stiekum maar nee hoor.

vlaggen gamma en post nl

En de verliezer is? De ex-klant van Gamma.

Bij binnenkomst bevalt de vernieuwde Gamma me uitstekend. Twee bijzonder leuke dames staan te wachten in die rij voor de oranje weegschalen. Beetje type GJ’s droomvrouw. [1] Praktisch en niet de beroerd om de handen vuil te maken. Desondanks smetteloos gekleed en naaldhakken. Ik doe het ze niet na. OK, wakker worden GJ, dat betekent dat ze een vent thuis hebben die de klussen doet. Mevrouw brengt alleen de restanten terug. En mijn achting voor Gamma is weer terug bij nul.

Ondertussen realiseer ik me dat ik wortel sta te schieten. Nou kan ik natuurlijk de medewerker van de afdeling verhuur vragen om een hakbijl maar ik ben nogal gehecht aan mijn benen. Hoe gehecht? Zozeer zelfs dat ik hoop dat ze nog lang aan mij gehecht blijven. Straffer uitgedrukt:: ik ben gehechter aan mijn eigen benen dan aan die van de leuke mevrouw met naaldhakken bij de oranje weegschalen. Dat wil wat zeggen.

Kijk, bij Gamma draagt iedereen een luier. En misschien worden die allemaal tegelijk verschoond, weet ik veel. GJ is zelf duidelijk ook net uit de luiers want eindelijk valt het kwartje. Die weegschalen zijn van Post.NL. Gamma is tot postkantoor-plus omgebouwd. Het moet niet gekker worden. Wat zal een pakje Gamma opleveren, vijftig cent. En daarom hebben ze een kassa voor eigen klanten en twee voor Post.NL?

Dus als de kassamedewerker – ik neem tenminste aan dat ze er een hebben – weer z’n luier volpoept, sta ik tot sluitingstijd te wachten om af te rekenen. Die rij bij de Post.NL balie wordt echt niet korter. Zijn wel allemaal slimme mensen want niemand van hen gaat de winkel in. Post.NL-Gamma 1-0, 2-0, 3-0. GJ blijft doortellen maar Gamma scoort geen enkel punt. Letterlijk niemand gaat de winkel in en de enige klant die wat wil kopen, ik, staat wortel te schieten. Toegegeven, Gamma is een laatste keusbouwmarkt. Daarom kom ik er gemiddeld een keer per week. Gamma is zo bang van Hornbach dat ze standaard een rechtzaak aanspannen om de bouw van een nieuwe vestiging drie maanden te vertragen. Maar heb je dan een keer een echte klant, kan die niet afrekenen. Als je omzet op je kassa weigert, kun je meer winst maken door geen rechtzaak aan te spannen. Advocaten zijn tenslotte duur. Normaal zou ik het produkt in het schap terugzetten voor ik de winkel uitloop maar ik ben het zat en laat het rolletje schuurpapier op de band staan en vertrek. Geloof het of niet maar toevallig lopen die leuke mevrouw en ik tegelijk naar buiten. Ze glimlach zeer aangenaam in mijn richting. In haar armen heeft mevrouw een grote pakket dat ze net opgehaald heeft. Nul tot zes maanden staat erop. Da’s een doos luiers. Het moet niet gekker worden. Ze zal toch niet? Het is dat GJ de leuke mevrouw in de rij voor de Post.NL balie heeft zien staan, anders had ik gedacht dat ze net klaar is met het verschonen van de luiers van de Gammamedewerkers. Maar wie verschoont eigenlijk de luiers van de Gamma directie? Je kunt natuurlijk ook serieuze managers inhuren die het wel snappen. Van Post.NL bijvoorbeeld.

—

[1] Vooral als ze hun dochter ook nog een houten hijskraan voor Sinterklaas hebben gegeven.

[2] Mocht Gamma ooit een kinderdagverblijf beginnen, tel het aantal vingers van je kind na bij het ophalen. Ze zijn niet helemaal wijs daar namelijk.

Briljante Belastingboeven

Leave a reply

Alles is een Avontuur, Eerste Aflevering

Het is maandagavond. GJ kijkt terug op het weekend en zijn belastingschuld. Van 71 euro. Dat loopt vast niet goed af.

Betalen! Nu! Anders sturen we de deurwaarder op u af. Klinkt best wel als de [dé?] Belastingdienst hé? Nee? Zeker dé Toeslagenaffaire vergeten. “U bent alvast schuldig, later zoeken we uit wanneer en waarom. En anders verzinnen we wel iets, wat kan ons gebeuren? Geweldig dat Pikmeer arrest. [1]

Leuker kunnen ze het niet maken. Best een goed gekozen slagzin als je terugdenkt aan dé Toeslagenaffaire. Minder leuk wel. Makkelijker, vergeet het maar. Waarom heeft de Verenigde Naties trouwens nooit onderzoek gedaan naar dé Toeslagenaffaire in ons land? Kregen ze misschien een smsje van premier Rutte dat het niet meer hoefde? Zo van: gaat u maar rustig slapen. Hé, da’s grappig. Ik heb ook een smsje ontvangen.

Zondagavond half acht, even bij ons Pap geweest, kijken of hij zich met carnaval gedraagt. Doe ik verder geen uitspraken over maar even tussen ons: ik had beter van je verwacht Pap. Alaaf. Als ik m’n jas aantrek om naar huis te gaan, bliept mijn foon. De Belastingdienst. Ja serieus, zondagavond Tijd is nu Studio Sport plus 30 minuten. Vast kantoor Amersfoort waar ze niet weten wat carnaval is. Alsof die drie brieven die ik van de week in de bus vond nog niet genoeg zijn. Uw schuld van €277,82 dient direct betaald te worden. Gerechtsdeurwaarder legt op 12 feb. 2024 beslag. Betaal direct op belastingdienst-bs847391.info/incasso. [Het is zondag 11 februari 2024, 19:30 als ik het sms-bericht lees.]

Hé, de Belastingdienst gaat vooruit, ze kunnen het dus wel makkelijker maken. En minder leuk als je op de link klikt. Overigens had ik niet drie maar vier blauwe brieven in de bus. Eentje is verkeerd bezorgd. Netjes bij de buren afgegeven. Overige drie heb ik nog niet opengemaakt. Gaat vast over m’n aangifte 2022. De Belastingdienst krijgt na lang touwtrekken nog ongeveer zeven tientjes van me. Aan de andere kant, die aangifte was zelfs nog niet voorlopig vastgesteld een maand geleden. Op de terugreis reken ik me suf. BTW-aangifte te laat is standaard plus 100 procent. Voor een gewone particulier als ik, vier keer over de kop in ruwweg 30 dagen is wat overdreven. De Belastingdienst is toch geen criminele organisatie? OK, afgezien dan van één gevalletje Toeslagenaffaire, maar waar praten we over? Slechts 70.000 mensen hebben een claim ter compensatie ingediend. Tot nu toe. In een land van 18 miljoen mensen. [2]

Thuis brand ik van nieuwsgierigheid maar het verlangen naar de WC te gaan, verteert me. Dat lucht op en rits rats, ik trek drie blauwe enveloppen open. Ping! 2-0. Nee, dat is Pap. Feyenoord speelt tegen Excelsior, de club op Woudestein naast mijn oude alma mater waar ik ooit het vak inleiding belastingrecht heb gevolgd. Blijkt dat je iedere jaar een nieuwe wettenbundel moet kopen. Hoeveel wettenbundels zouden DE slachtoffers van dé Toeslagenaffaire wel niet in hun wanhoop hebben gekocht? Met bonnetje natuurlijk. De stand in het stadion is 71-0,2023. Ik moet over 2022 nog 71 euro betalen en nul euro aan sociale premies. En de Belastingdienst denkt dat er wat te halen valt, dus ook over vorig jaar moet ik aangifte doen. Dat is de 2023 en daarmee brief drie.

Onderweg naar huis denk ik van alles maar een vraag verslaat ze allemaal. Hoe kan de Belastingdienst ineens zo snel zijn? En hadden ze niet eerder een smsje kunnen sturen? In gedachten zie ik mezelf al bellen met de Belastingdienst. Het eerste wat ik roep is dat ik blank [10] en kinderloos ben. Zou het helpen? Krijg je een of andere medewerker aan de lijn die ook liever vandaag dan morgen vertrekt. Als ik vraag hoe het nog te betalen bedrag in een maand tijd vier maal over de kop kan gaan, hoor ik haar/hem op een spiekbriefje kijken. Ja, lieve kijkbuiskinderen, dat lezen jullie goed. Ahum. Uw aangifte – en tijdige betaling, ongeacht de lengte der termijnen – is uw verantwoordelijkheid. Ons treft geen blaam. Never nooit nie. Iedere Nederlander wordt tenslotte geacht de wet te kennen. [9]

Ben niet de enige die zijn ouders helpt met de financien. En zeg nou niet omdat mijn vader zijn zoon meer vertrouwt dan de Belastingdienst. Zo flauw. Een paar jaar geleden belt Pap. We hebben elkaars mobiele nummer, best handig. Jongen, de Belastingdienst heeft me bericht gestuurd dat ik nog 1.200 euro krijg. Ik moet wel binnen twee weken mijn rekeningnummer opgeven. Daar heeft Pap even geen zin in en hij belt mij. We lachen samen hartelijk om die domme criminelen. Sinds wanneer heeft de Belastingdienst haast met geld teruggeven? Dikke denkfout. Van de centen die we uitsparen door niet te reageren, gaan we lekker eten ter nagedachtenis aan Mam op haar verjaardag. Beste koekje van eigen deeg ooit. Mam kijkt vast en zeker met een grote glimlach toe van boven. Eet dat boevenbende!

Criminelen krijgen extra kansen omdat de overheid en andere publieke instanties keer op keer misleiden en zich misdragen. Dat is pas echt het nieuwe normaal. Negen euro administratiekosten bij een verkeersboete. Niet normaal Geen wonder dat Transavia extra durft te rekenen voor handbagage. Eerlijke huisjesmelkers vragen tegenwoordig geen sleutelgeld meer – ze willen wel maar het mag niet, zo jammer en onrechtvaardig. Daarvoor is in de plaats gekomen een tegemoetkoming in de kosten voor de kredietcheck a 395 euro. Ik bedoel, als een bon al negen euro administratie is, zullen die vier meier ook wel terecht zijn. We willen tenslotte allemaal een dak boven ons hoofd [en helemaal dat van onze kinderen, hemelwater is ook niet alles], koste wat het kost. Of wat te denken van een pensioenfonds dat mijn hoogbejaarde buurvrouw een brief stuurt. Wij hebben uw email-adres niet daarom kunnen wij u belangrijke post niet digitaal sturen. Of ik even wil helpen met de computer. Nee. NEE. Er staat toch nergens dat je een emailadres moet opgeven. En dat pensioen komt toch wel binnen. [6]

Op zo’n moment ben je dankbaar voor een overheidsinstantie die zich een keer fatsoenlijk lijkt te gedragen. OK, ze hadden eerder smsjes kunnen sturen dan op het laatste moment, maar het is in ieder geval iets. En normaal zou ik eerst even bellen, maar ja, morgen die deurwaarder he? En nu is het zondagavond. De overheid doet twee dingen: onredelijk zijn en moeilijke woorden gebruiken. Daarom staat er gerechtsdeurwaarder. Nog veel enger dan de gewone. En de meeste mensen worden daar bang van. Al kunnen ze het honderd keer betalen. Zo is zo ‘onze’ overheid wel. Dat bericht moet dus wel echt zijn.

Daar zit je dan, brandend van nieuwsgierigheid op de [zonder accent aigu voor de verandering] WC. Moet eerst even gebeuren als ik thuiskom. En daarna: handen wassen. Zo hou je de spanning er wel in. Dan pas die drie blauwe brieven openen. Gert-Jan, je hebt een maand om 71 euro te betalen. En anders sturen we vast wel nog een brief. Normaal zou ik zeggen, doe mij maar een digitaal tikkie. Tsja, zo leuk maakt de Belastingdienst het nou ook weer niet. Maar in die sms staat wel een link. Die ik met bibberende handen open. Het is inmiddels maandagavond en de deurwaarder is langsgeweest, niet de gewone gruwel maar die extra gemene, de gerechtsdeurwaarder. Alles afgenomen en GJ is geen eens Toeslagaffaireslachtoffer. Nu zit ik hartje winter buiten – bibberend onder een ontbladerde boom – met mijn halfbevroren vingers wanhopig proberend dé link op mijn telefoon te openen. Misschien dat alles toch nog goed komt als het lukt. Zullen we dan maar? Ik heb toch niks meer te verliezen. Ik klik en er gebeurt helemaal niks. Ben er ondersteboven van. Waar moet ik vannacht nu slapen? Tussen de kangoeroes misschien?

De meeste mensen weten wel beter dan op een link klikken in een smsje om te betalen. Maar verstuur genoeg van dat soort berichtjes en er trapt altijd wel iemand in. Meestal de mensen met de minste kennis, die het diepst in de problemen zitten. Kijk nog maar eens goed naar de betaallink: belastingdienst-bs847391.info. Hoeveel mensen hebben geen idee dat zo’n raar nummer dat begint met bs nooit van de Belastingdienst kan zijn. Zelfs ik zie het in eerste instantie niet. Gelukkig weet ik beter dan er op te klikken om te betalen maar de omstandigheden zijn wel ideaal. Nee, niet Ideal, als in digitale bankbetaling. Ik heb drie ongeopende brieven van de Belastingdienst liggen van eerder deze week En ik weet dat ze nog wat geld van me krijgen. Ook ben ik geboren cynicus. [4] Welke overheidsorganisatie wil zich niet indekken tegen slechte publiciteit middels een halfgaar plan [5] om op het laatste moment toch maar even een SMS te versturen dat je moet betalen. ‘We hebben ze een laatste kans gegeven.’ [Denkbeeldige zucht] Vooral op zondagavond, dat is het meest treffende detail als je het over een zelfzuchtige overheid hebt. Als de slachtoffers er voor het slapen gaan niet intrappen, liggen ze de hele nacht wakker en capituleren ze morgenochtend wel. Gelukkig is de site blanco als ik erop klik, maar wie is hier nu de echte criminele organisatie?

Kopfoto: mijn drie belastingbrieven en een belastingbrief. Nee, niet en een begrafenis. Ja, nog een. Gemeentebelastingen. Kan er ook nog wel bij. Plus een crimineel smsje van belastingboeven.

—

[1] Heel kort door de bocht: het Pikmeer arrest zegt dat de overheid nooit wat fout kan doen, al treden ze de Grondwet met voeten – en bewust. Best handig als je een fiscale beunhaas – of racist – bent.

[2] Even vergelijken: 70.000 slachtoffers op 18 miljoen mensen in Nederland staat tot ruim een miljoen benadeelden op de 270 miljoen in de Verenigde Staten. Als de Toeslagenaffaire daar was gebeurd, hadden ‘onze’ Nederlandse politici het hoogste [verwijtende] woord gehad. Gelukkig zijn er geen miljoen slachtoffers maar slechts 70.000 bekende gevallen. Je moet dingen wel in perspectief blijven zien. Of dat altijd juist is? Weet ik veel.

[3] Belasting betalen moeten we allemaal. Geen enkel probleem mee. Te vaak hoor ik mensen roepen, te veel, te duur en te onzinnig. Makkelijk gezegd want jouw opleiding waarmee je die dikke boterham verdient, is betaald van andermans belastingcenten. Die snelweg waarover je elektrische auto niet zoeft, ook. Wat de meeste mensen willen is dat de belastingen verlaagd worden, nu zij de buit binnen hebben. En maar zeggen tegen je kinderen dat je van ze houdt.

[4] Cynici hebben een zwaar leven, misschien een gematigd belastingtarief voor ons soort mensen invoeren? Vraag ik voor een vriend.

[5] En soms is wat de overheid doet gewoon een combinatie van incompetentie en desinteresse. Amsterdam heeft onlangs een nieuwe aanbesteding uitgeschreven voor deelbakfietsen. Daarbij is de stad in tweeen gesplitst, een concessie voor het oosten van de hoofdstad en een voor het westen. Geen idee hoe het werkt als je van oost naar west [Amsterdam, niet Berlijn, we hebben het over bakfietsen, geen vogels uit de jaren tachtig] fietst. Moet je dan halverwege overstappen op een andere aanbieder? Nee, natuurlijk niet. Maar dat is toeval. Dom en dommer maakt meestal niet slimmer. Zoiets heet geluk. Twee aanbieders die beiden een enkele vragenlijst moesten invullen voor beide stadshelften. Betekent dat er maar een winnaar kan zijn. Ooit gelezen dat het IQ van leden van de maffia 70 is [100 is het gemiddelde IQ van mensen en ook de mediaan]. Je vraagt je af of ze weten waar ze mee bezig zijn daar op het Amsterdamse stadhuis.

[6] Vergeleken met misleidende officiele instanties zijn kabelboeren nog heilig. Ring, ring. Hallo meneer. Ik ben van de bedrijf X [de concurrent]. Wist u dat uw internet ermee ophoudt? Sorry, u komt om mij wat te verkopen. Helemaal niet. Meest succesvolle omgekeerde verkoopstrategie ooit. De potentiele klant heeft je door en je antwoord dat de klant gek is. Mijn portemonnaie blijft dichter dan die van dé Belastingdienst als ze schadevergoeding moeten betalen aan dé slachtoffers van hun Toeslagenaffaire. En ja, de Belastingdienst houdt dat langer vol dan ik. Een telecomboer aan de deur die 70.000 kinderen moet voeden, help je toch gewoon. Ik bedoel maar.

[7] En als ik op de achterkant van mijn telefoon kijk, weet ik waar ik het voor doe. En ik ben niet de enige met zo’n mooie tekening achter mijn hoesje. Je zult maar Toeslagaffaire-slachtoffer zijn. En dus Mamma of Pappa. Hoe kijk je dan naar de achterkant van je telefoon na het 666e wanhopige gesprek met de Belastingdienst. En nee, op diensteigendommen mag je geen stickers of tekeningen van je kinderen plakken. Zou dat de verklaring zijn? Nee, natuurlijk niet. Naar doen is een keuze, eentje waarvan geen normaal mens weet waarom je daarvoor zou kiezen. [8]

[8] Waar is de kritische blik van de Verenigde Naties als rijke, Westerse landen aan de zee die het hardst nodig hebben?

[9] Iedere Nederlander wordt geacht de wet te kennen. Of niet. Als je maar betaalt.

[10] In gedachten zie ik mezelf al bellen met de Belastingdienst. Het eerste wat ik roep is dat ik blank ben. Of kan ik beter zeggen: mijn naam is Gert-Jan en ik heb een dubbele voornaam?  Misschien helpt het, wie weet. Vraag ik trouwens voor een vriend.